A LÚA DOS EVERGLADES: PREMIO TERRA DE MELIDE 2007

E seguías a andar pola beirarrúa. Eras unha flor de area a buscar a brisa do mar que che traía tras de cada porta o silencio e o abandono naquela cidade favorita do sol. Fuxir, pensaches, fuxir, deixalo todo como unha oficina erma.

MANUEL MURGUIA 2007

O 28 de abril estiven en Arteixo, na reunión do xurado do Manuel Murguía, do que formo parte este ano, xunto con Xabier Docampo e Isidro Novo, coordinados por Julio Mancebo. Por certo, que Julio contou unha anécdota ben graciosa, da que Xabier xa deu conta.

O vindeiro sábado, día 19 de Maio, volverei, se non hai novidade, a Arteixo, para o acto de entrega do premio, e para ver como vai de medrada a árbore que, o ano pasado, axudei a prantar.

Devezo por ir a Arteixo, onde sempre me trataron de xeito excelente, para coñecer a quen escribiu o magnífico relato gañador.

ALMAS GRISES

"Los atardeceres de junio casi hacen concebir esperanzas en el mundo y la humanidad. Son tantos los perfumes que llegan de las muchachas y de los árboles, y el aire tan grato, que dan ganas de empezar de nuevo, de frotarse los párpados, de creer que el mal no es más que un sueño, y el dolor, un espejismo del alma".

Había tempo que ma recomendaran, e aproveitei esta longa ponte madrileña para ler ALMAS GRISES, de Philippe Claudel. A novela entusiasmoume. Unha novela onde nada é branco nin negro, todo é gris, e onde ninguén se salva, nin sequera o narrador da historia. Cunha técnica contida, ás veces sinxela, que bebe directamente da oralidade, onde se emprega sabiamente a elipse. E, de fondo, a nube negra da guerra, da primeira guerra mundial. O que demostra unha vez máis que todos os temas seguen a ser posibles, da guerra á paz, da aldea á cidade, baixo a man dun verdadeiro artista.