AS CORES DO COUREL

Cadros premiados co primeiro, segundo e terceiro premio no Certame de Pintura que anualmente convoca a Asociación Fonte do Milagro, de Froxán, no Courel.

AGOTA KRISTOF: PROSA HOMICIDA

Para decidir si algo está "bien" o "mal" tenemos una regla muy sencilla: la redacción debe ser verdadera. Debemos escribir lo que es, lo que vemos, lo que oímos, lo que hacemos. Por ejemplo, está prohibido escribir: "la abuela se parece a una bruja". Pero sí está permitido escribir: "la gente llama a la abuela "La Bruja". Está prohibido escribir: "el pueblo es bonito", porque el pueblo puede ser bonito para nosotros y feo para otras personas. Del mismo modo, si escribimos: "el ordenanza es bueno", no es verdad, porque el ordenanza puede ser capaz de cometer maldades que nosotros ignoramos. Escribimos, sencillamente: "el ordenanza nos ha dado unas mantas". Escribiremos: "comemos muchas nueces", y no: "nos gustan las nueces", porque la palabra "gustar" no es una palabra segura, carece de precisión y de objetividad. "Nos gustan las nueces" y "nos gusta nuestra madre" no puede querer decir lo mismo. La primera fórmula designa un gusto agradable en la boca, y la segunda, un sentimiento. Las palabras que definen sentimientos son muy vagas; es mejor evitar usarlas y atenerse a la descripción de los objetos, de los seres humanos y de uno mismo, es decir, a la descripción fiel de los hechos.

AGOTA KRISTOF. EL GRAN CUADERNO (CLAUS Y LUCAS).

**********************************************************************************

Veño de rematar a lectura do libro Claus e Lucas, de Agota Kristof, un volume no que se recollen as tres novelas que a escritora nada en Hungría publicou entre 1987 e 1991. Unha obra mestra, especialmente a primeira novela, El Gran Cuaderno, escrito cunha prosa seca, medida, dunha perfección como teño lido poucas. Moi poucas. Intúo ecos de Kafka e de Beckett. ¿Como non caeu antes este libro nas miñas mans?

A TABOA DA HOSPITALIDADE

Na derradeira semana do mes de novembro chegará ás librarías a segunda entrega da serie O Brindo de Ouro, iniciada coa novela coa que Xesús Manuel Marcos obtivera o Premio Merlín en 2004. Baixo o subtítulo «A Táboa da Hospitalidade», Marcos ofrece unha novela longa de aventuras agardada durante anos polos admiradores d' A Chamada do Brindo.

O BRINDO DE OURO II: A TÁBOA DA HOSPITALIDADE

Selmo, o Gardián do Brindo de Ouro, protexe ao seu pobo arxina no Pico de Brío, até que unha noite chega un guerreiro con novas que trocarán a paz das aldeas e porán ao Gardián nunha encrucillada onde nada é o que parece. Alguén quere acabar para sempre cos arxinas, e pode que o inimigo estea ao seu carón. O que lle vai ser revelado a Selmo significará o comezo dunha apaixoante novela de acción, misterio e aventuras, na que, arredor do terrible segredo dunha máxica táboa de arxila, o amor e a traizón, a fidelidade e a cobiza enfrontaranse no marco das antigas fragas e devesas das Terras Outas dos arxinas. A Táboa da Hospitalidade é a segunda entrega da serie O Brindo de Ouro, iniciada con A chamada do Brindo, novela pola que Xesús Manuel Marcos obtivo o Premio Merlín 2004.

LUZ DARRIBA

Moi interesante e recomendable o traballo desta artista plástica.

O AUTOR TRABALLANDO

A escribir, en fotomontaxe da miña muller.

NORABOA

ALGO EMERXE

HERTA MÜLLER EN GALEGO

Practicamente todos os xornais, e non só os galegos, recollen a existencia da edición en galego dun libro da última premio nobel. Debo recoñecer que isto estame a producir unha grande satisfacción.

Desde logo, hai que felicitar a Xerais por este acerto. Hai poucas traduccións de Herta Müller a outras linguas do Estado, e que estea en galego antes que noutras linguas economicamente máis poderosas, é para estar contentos. Penso que debería ser a principal liña á hora de traducir obras doutras linguas á lingua de noso. O sentido da anticipación, da descuberta de autores, debería primar, ao meu ver, na política de traducción galega. Se isto o complementamos despois con clásicos, mellor que mellor.

Penso que isto debería de facer reflexionar a algúns en canto á pertinencia da súa política de reducción de axudas á traducción. Porque estas axudas tamén poden dar o seu froito en sentido inverso. ¿Por que non, algún día, unha boa nova dalgún autor galego neste sentido? Menos palabras baleiras, e máis axudas para que a boa literatura doutras linguas poda lerse en galego, e para que a literatura galega poda lerse fóra de Galicia.

HERTA EN TERRAS BAIXAS

Son unha escritora alemana porque escribo en alemán.