BO NADAL E FELIZ 2010

AGOTA KRISTOF: AYER

“Nací en una aldea sin nombre, en un país sin importancia”.

“De todas mis mentiras, esta es la más divertida: cuando te dije cuántas ganas tenía de volver a ver mi país”.

“Uno no puede escribir su propia muerte”.

“Porque es convirtiéndose en un don nadie como se puede ser escritor”.

“No tendré una gran cultura, pero he leído mucho y escrito mucho. Para ser escritor, sólo hace falta escribir. Por supuesto, suele ocurrir que no se tenga nada que decir. Y a veces, incluso cuando se tiene algo que decir, uno no sabe cómo decirlo.”

“El tiempo se desgarra. ¿Dónde reencontrar los territorios borrosos de la infancia? ¿Los soles elípticos coagulados en el espacio negro? ¿Dónde reencontrar el camino volcado en el vacío? Las estaciones han perdido su significado. ¿Mañana, ayer, qué quieren decir esas palabras? No existe sino el presente. Unas veces, nieva. Otras, llueve. Luego hay sol, viento. Todo eso es ahora. Eso no ha sido, no será. Eso es. Siempre. De una vez. Porque las cosas viven en mí y no en el tiempo. Y, en mí, todo es presente.”

Agota Kristof. Ayer.

PRESENTACION DE A TABOA DA HOSPITALIDADE E ENTREVISTA

Diante do sequeiro, foto de Aitor, do Progreso, onde tamén aparece publicada o día 11 de decembro, en Comarcas-Ribeira Sacra, unha entrevista feita por Ana Rodil:

En faena, entre chuvia e fume:

Con Xoán G., autor de O Apalpador:

Pisadores en Froxán:

A TÁBOA DA HOSPITALIDADE EN BRÉTEMAS

Manolo Bragado fai unha anotación sobor de A TÁBOA DA HOSPITALIDADE no seu blog. Desde aquí, mil grazas e unha forte aperta.

PRESENTACION DO BRINDO DE OURO II A TABOA DA HOSPITALIDADE

O domingo, 6 de decembro, presentarei, na compaña de Manuel Bragado, Director Xeral de Edicións Xerais de Galicia, o meu último libro, O BRINDO DE OURO II A TÁBOA DA HOSPITALIDADE, no transcurso da Festa da Pisa de Froxán. Alí nos veremos.

AS CORES DO COUREL

Cadros premiados co primeiro, segundo e terceiro premio no Certame de Pintura que anualmente convoca a Asociación Fonte do Milagro, de Froxán, no Courel.

AGOTA KRISTOF: PROSA HOMICIDA

Para decidir si algo está "bien" o "mal" tenemos una regla muy sencilla: la redacción debe ser verdadera. Debemos escribir lo que es, lo que vemos, lo que oímos, lo que hacemos. Por ejemplo, está prohibido escribir: "la abuela se parece a una bruja". Pero sí está permitido escribir: "la gente llama a la abuela "La Bruja". Está prohibido escribir: "el pueblo es bonito", porque el pueblo puede ser bonito para nosotros y feo para otras personas. Del mismo modo, si escribimos: "el ordenanza es bueno", no es verdad, porque el ordenanza puede ser capaz de cometer maldades que nosotros ignoramos. Escribimos, sencillamente: "el ordenanza nos ha dado unas mantas". Escribiremos: "comemos muchas nueces", y no: "nos gustan las nueces", porque la palabra "gustar" no es una palabra segura, carece de precisión y de objetividad. "Nos gustan las nueces" y "nos gusta nuestra madre" no puede querer decir lo mismo. La primera fórmula designa un gusto agradable en la boca, y la segunda, un sentimiento. Las palabras que definen sentimientos son muy vagas; es mejor evitar usarlas y atenerse a la descripción de los objetos, de los seres humanos y de uno mismo, es decir, a la descripción fiel de los hechos.

AGOTA KRISTOF. EL GRAN CUADERNO (CLAUS Y LUCAS).

**********************************************************************************

Veño de rematar a lectura do libro Claus e Lucas, de Agota Kristof, un volume no que se recollen as tres novelas que a escritora nada en Hungría publicou entre 1987 e 1991. Unha obra mestra, especialmente a primeira novela, El Gran Cuaderno, escrito cunha prosa seca, medida, dunha perfección como teño lido poucas. Moi poucas. Intúo ecos de Kafka e de Beckett. ¿Como non caeu antes este libro nas miñas mans?

A TABOA DA HOSPITALIDADE

Na derradeira semana do mes de novembro chegará ás librarías a segunda entrega da serie O Brindo de Ouro, iniciada coa novela coa que Xesús Manuel Marcos obtivera o Premio Merlín en 2004. Baixo o subtítulo «A Táboa da Hospitalidade», Marcos ofrece unha novela longa de aventuras agardada durante anos polos admiradores d' A Chamada do Brindo.

O BRINDO DE OURO II: A TÁBOA DA HOSPITALIDADE

Selmo, o Gardián do Brindo de Ouro, protexe ao seu pobo arxina no Pico de Brío, até que unha noite chega un guerreiro con novas que trocarán a paz das aldeas e porán ao Gardián nunha encrucillada onde nada é o que parece. Alguén quere acabar para sempre cos arxinas, e pode que o inimigo estea ao seu carón. O que lle vai ser revelado a Selmo significará o comezo dunha apaixoante novela de acción, misterio e aventuras, na que, arredor do terrible segredo dunha máxica táboa de arxila, o amor e a traizón, a fidelidade e a cobiza enfrontaranse no marco das antigas fragas e devesas das Terras Outas dos arxinas. A Táboa da Hospitalidade é a segunda entrega da serie O Brindo de Ouro, iniciada con A chamada do Brindo, novela pola que Xesús Manuel Marcos obtivo o Premio Merlín 2004.

LUZ DARRIBA

Moi interesante e recomendable o traballo desta artista plástica.

O AUTOR TRABALLANDO

A escribir, en fotomontaxe da miña muller.

NORABOA

ALGO EMERXE

HERTA MÜLLER EN GALEGO

Practicamente todos os xornais, e non só os galegos, recollen a existencia da edición en galego dun libro da última premio nobel. Debo recoñecer que isto estame a producir unha grande satisfacción.

Desde logo, hai que felicitar a Xerais por este acerto. Hai poucas traduccións de Herta Müller a outras linguas do Estado, e que estea en galego antes que noutras linguas economicamente máis poderosas, é para estar contentos. Penso que debería ser a principal liña á hora de traducir obras doutras linguas á lingua de noso. O sentido da anticipación, da descuberta de autores, debería primar, ao meu ver, na política de traducción galega. Se isto o complementamos despois con clásicos, mellor que mellor.

Penso que isto debería de facer reflexionar a algúns en canto á pertinencia da súa política de reducción de axudas á traducción. Porque estas axudas tamén poden dar o seu froito en sentido inverso. ¿Por que non, algún día, unha boa nova dalgún autor galego neste sentido? Menos palabras baleiras, e máis axudas para que a boa literatura doutras linguas poda lerse en galego, e para que a literatura galega poda lerse fóra de Galicia.

HERTA EN TERRAS BAIXAS

Son unha escritora alemana porque escribo en alemán.

O BRINDO DE OURO II: A TABOA DA HOSPITALIDADE

SEGUE A DESFEITA

A operación de desmantelamento dos servicios públicos no Courel segue o seu curso. A especial protección que as zonas de montaña deben ter por esixencia legal é novamente ignorada. Como sigan así, nuns anos conseguirán expulsar á xente da Serra e xa terán vía libre para os seus negocios.

UP

Non direi, como moitos afirman, que, no cine e hoxe en día, a imaxinación, a creatividade e as mellores historias están só nas películas para cativos. Supoño que lonxe dos circuitos "oficiais" existirá creatividade dabondo. Agora ben, había tempo que non disfrutaba dunha película, en xeral, como disfrutei vendo UP. Película de emocións, de sentimentos, de amor, tristeza e soidade, amizade e esperanza; técnica e visualmente impresionante. Hai detalles que nos lembran outras películas, e os cinco primeiros minutos de UP poderían compararse coa xenial presentación que fai Spielberg do seu protagonista nos primeiros compases dunha das súas mellores películas. Vendo UP, un decátase da falsidade das clasificacións, e de que só hai historias ben ou mal contadas. Para min, desde logo, UP está magnificamente contada.

BO VERÁN E ATA SETEMBRO

UNHA VERDADE SINXELA PERO DIFÍCIL

A verdade e a xustiza son o camiño cara a paz.

MOTIVOS LITERARIOS

UXÍO NOVONEYRA LETRAS GALEGAS 2010

UNHA FOTOGRAFÍA PARA A ALEGRÍA

SUPRESION SERVIZO CULTURA DA CRTVG

COMUNICADO CONXUNTO DA ASOCIACIÓN DE ESCRITORES EN LINGUA GALEGA, A FEDERACIÓN DE LIBREIROS DE GALICIA E A ASOCIACIÓN GALEGA DE EDITORES SOBRE A SUPRESIÓN DO SERVIZO DE CULTURA DA CRTVG.

Queremos manifestar a nosa fonda preocupación pola decisión tomada pola nova directiva da CRTVG segundo a cal fica suprimido o Servizo de Cultura, creado en 2005. A inmediata suspensión do único programa da televisión pública galega centrado na divulgación e coñecemento da literatura do noso país énchenos de incerteza, así como a consecuente falta de visibilización dos escritores e escritoras en lingua galega e das novidades da produción editorial que poden ser atopadas nas librarías galegas. Esta primeira toma de decisión con respecto ao programa sobre libros da TVG prodúcenos moita preocupación con respecto ao futuro da programación cultural da televisión e da radio públicas.Lamentamos profundamente a celeridade e contundencia do actual goberno galego en executar as medidas máis involucionistas posíbeis a respecto do noso idioma, arroupadas pola hostilidade, o estatismo e a inacción promovidos por outras áreas, como é a de Educación, promotora da inmediata derrogación do decreto 124/07, a de Presidencia, coa modificación do artigo 35 da Lei da función pública que elimina a obriga de realizar en galego como mínimo unha proba nos procesos selectivos de acceso á Administración autonómica.Lembramos a este respecto as obrigas contraídas pola CRTVG en aplicación do artigo 16 da Lei 9/1984 da CRTVG: “A programación debe de estar inspirada na promoción e difusión da cultura e lingua galega”.

17 de xuño de 2009

Battle For The Sun

O QUE RESISTE, GAÑA

QUITA E PON

Quitamos daquí e poñemos alá, que hai que pagar favores, por algo estamos onde estamos, mentres non deixamos de xogar ao despiste.

RESEÑA DE "TRES MERLOS BRANCOS" I

ATENEO FOTOGRÁFICO

Unha forte aperta para José do Ateneo Fotográfico, en lembranza de vellas excursións. Fermosas fotos do Courel, entre outras moitas, na páxina do Ateneo.

O SOÑO DO MONSTRUO

"D7 todavía.- Una mosca aplastada es como un cuadro abstracto. La que abarca la mano excitada de Amir, tan contento de su trofeo que ríe a carcajadas mientras rugen las armas, podría parecerse a una flor enferma, a un cangrejo mutante, a un objeto celeste, a un autorretrato en un espejo deformante, a una sonrisa de purificador étnico, a un burec mal cocido, a una baklava fallida o a un intelectual mediático, a un decreto del Consejo de Seguridad de la ONU, a una vista aérea de una ciudad herida... Cojo la mano de Amir y miro la palma manchada. Veo a Sarajevo agonizante."

Enki Bilal.

El sueño del monstruo.

DE LOBOS E OVELLAS

Uns xa hai tempo que quitaron a pel de ovella, mentres outros comezan a quitala devagar. Agora resulta que se fala de buscar "consenso". ¿Acaso non existía xa consenso?

17 DE MAIO

O galego que non fala

Na lingua da súa terra

Non sabe o que ten de seu

Nin é merecente dela.

(Da Vella Roseira. Victoriano Taibo)

A FORMA DA MATERIA OSCURA

¿POR QUE NON QUEREN O GALEGO EN GALICIA?

É a pregunta que lle fai un sorprendido cativo de Bos Aires a un dos nosos mellores escritores, Xosé A. Neira Cruz. Pego aquí o seu magnífico artigo. O que inqueda ao autor, igual ca min, é o motivo polo que tal pregunta non é formulada por ningún adolescente galego. A min tampouco ma fixeron en ningún colexio, en ningún instituto de Galicia, nin con preocupación nin sen ela. E se esa preocupación non existe nos que deben ser falantes da lingua no futuro, ¿que futuro queda?

Xosé A. Neira Cruz . Waterboarding . Cando os días mudan tristes, e un esperta coa estraña sensación de non dar saído, por máis que o intente, do pozo de mendacidade no que con máis frecuencia da aconsellable nos megullamos ou nos deixamos mergullar, un recurso feliz para coller aire antes de volver a sufrir o waterboarding cultural, é recuperar unha imaxe ou unha lembranza preñada pola semente dun futuro prometedor. Eis, pois, o meu esforzo de hoxe, a miña aposta, antes de que alguén volva turrar pola miña cabeza para dentro das augas escuras.Nesa imaxe ou lembranza, un rapaz de acusado sotaque porteño, faime unha pregunta en galego e sobre o galego. Estou en Bos Aires, nesoutra parte da Galicia esparexida, e o colexio Santiago Apóstol acolle unha miña intervención ante adolescentes que se educan en galego, castelán e inglés. “Por que non queren o galego en Galicia?”, pregúntame ese mozo, que non sei dicir se é necesariamente descendente de galegos, xa que arredor de min hai rapaces a me falar na nosa lingua con evidentes trazos étnicos que remiten a diferentes latitudes do mundo. Despois de responder cun optimismo necesario (porque moitas veces só a balsa do optimismo nos permite continuar a aboiar), sigo lembrando esa pregunta e esa voz. No taxi de regreso. Na soedade da habitación do hotel. Agora, aquí, mentres escribo e me pregunto se haberá algún adolescente nalgún centro de ensino de Galicia disposto a me facer a mesma pregunta con idéntica carga de sincera preocupación. Velaquí a dúbida previa ao inminente afogo.

CORRELINGUA

Agora tamén lles molesta o correlingua.

A LÚA DOS EVERGLADES NO ANUARIO GRIAL

"En canto á calidade excepcional dunha obra como A lúa dos Everglades, de Xesús Manuel Marcos (Xerais, Premio Terra de Melide), deberá servirnos de chamada de atención a todos os axentes implicados na proxección da nosa literatura para vencer a invisibilidade que -por diversas razóns- padecen autores e autoras de baixo perfil público e que prexudica a difusión de obras como a citada, redonda coma poucas das publicadas este ano. Nela o autor emprende unha abordaxe orixinal do vello tema da emigración, demostrando que en literatura sempre é posible deitar unha ollada nova sobre asuntos aparentemente esgotados. Estruturada en tres planos diexéticos que avanzan nunha alternancia perfectamente equilibrada e que rematan por converxer, malia sucederen en lugares tan afastados como Miami, Buenos Aires ou Madrid, A lúa dos Everglades explora facetas pouco habituais do tema e que o insiren nos problemas da sociedade actual. A vellez, a violencia, a ambición, a soidade..., adquiren aquí un matiz de emoción e de urxencia que nace da pescuda no pasado e da intuición certa da proximidade da morte".

Dolores Vilavedra.

Anuario Grial de Estudos Literarios Galegos 2007.

A PERSPECTIVA DESDE A PORTA

NOITE DE LIBROS

EFECTOS DA PRIMAVERA

Non é que sexa eu devoto de bandeiras, himnos e demais. Agora ben. ¿Imaxinan vostedes a algún Presidente, Ministro, Conselleiro, etc, dicindo que a bandeira que o representa (é un dicir) lle produce alerxia? Isto só o poden dicir algúns/unhas. Algúns/unhas que sinten que esa bandeira non os representa, craro. Que lles é allea. A deles/as é outra, e non a que tiña alí posta o seu antecesor.

COZA

Boa ocasión para visitar os Tesos Cumes do Courel. ¡Evaristo, sempre adiante!

14 DE ABRIL DE 1931

UN LUGAR DE RESIDENCIA LITERARIO

“Creo mucho en la idea de frontera como lugar de residencia, que es lo que ocurre con los géneros literarios. Me seduce la poesía con un componente narrativo, los cuentos que indagan de manera poética en el lenguaje. No creo que la única encargada de crear lenguaje sea la poesía; la narrativa tiene una obligación parecida; la poesía puede insuflarle una emoción especial a la narrativa sin caer en ninguna retórica. La escritura es una mesa que se sostiene en varias partes. Estas partes son ensayo, poesía, narrativa y cuento”.

Andrés Neuman.

TERRA

NOITE DE REIS

O martes 17 de marzo fun ver ao Centro Dramático Galego no Círculo de Bellas Artes de Madrid. Representaban Noite de Reis, de W. Shakespeare, semella que de moda ultimamente, en versión e dirección de Quico Cadaval. Encantoume. Divertidísima, ben interpretada malia a sinxeleza do escenario. Puro traballo actoral. E, coma a min, a todos cantos viron a obra, bastantes, que aplaudiron con forza o traballo do elenco actoral, a moi bo nivel en xeral, destacando, na miña opinión nada especializada, o traballo de Víctor Mosqueira como Festas (o tío canta, baila e o que lle boten), o de Marcos Orsi como Malvolio (gargallada pura o seu intento de sorrir) e Xan Cejudo como André. Malia o seu curto papel, gustoume tamén o traballo de Borja Fernández. Moito galego no Círculo esa tarde, algúns ben coñecidos e populares.

A obra, unha reflexión sobre o amor e a estupidez, pescudando con intelixencia na importancia dos sentimentos tanto no home coma na muller, conservando con acerto o xogo isabelino do equívoco entre sexos, que aínda segue ben vixente.

Magnífica a iniciativa da Mostra de Teatro das Autonomías, que permite aos que ficamos aquén do Padornelo poder disfrutar do mellor teatro que se fai en Galicia. E noraboa a Quico Cadaval, que tamén presenta nesta Mostra outra das súas obras: OBRA (NO COMENT), interpretada por Borja Fernández, Marcos Orsi e Víctor Mosqueira.

Para rematar, quedo cunha frase de Malvolio: Ser ou non ser, é cuestión de sorte...